Reviews

Lees fragmenten uit recensies die zijn gepubliceerd door NRC, Volkskrant, De Theaterkrant en Opera Magazine (in NL and EN)

De vrouwelijke Lopachin is net zo’n bedrieger als de mannelijke in het origineel, en wil het langgoed van de familie zelf opkopen om er airbnb’s, tiny houses en joerten te gaan verhuren. De Canadese Sopraan Elisabeth Hetherington is de rol van de dominante Lopachin op het lijf geschreven.

De grootste ingreep van Hoolboom is om van Lopachin een jonge, ambitieuze vrouw te maken, gespeeld door Elisabeth Hetherington. Ze studeerde in Amerika, haar taal is doorsneden met onvervalst zakelijke Amerikanismen. Ze vertegenwoordigt de nieuwe generatie: ze praat niet over datsja’s maar over ’tiny houses’, ‘wellness’, ‘oase for selfcare’ en ‘airbnb’s’ en als de zaak plat moet, dan is de sleutelzin ‘So be it!’ Haar taal contrasteert schitterend met het Russisch waarin de oude familie zelf zingt. Dat is een sterke vondst.

“Anders dan bij Tsjechov is Lopachin in Rijnauwen een vrouw. Sopraan Elisabeth Hetherington zet in haar petroleumblauwe kostuum een geweldige rol neer. Fel, vol autoriteit, zelfverzekerdheid en met een vleugje wraakzucht. Je gaat bijna mee in haar plan voor Airbnb’s.” Photo: Ben van Duin Read the complete review on the website of NRC (in Dutch) >>

“It served to introduce Elisabeth Hetherington, a Canadian soprano with an almost Elizabethan presence -by the way, she is a renowned specialist, thanks to her research, in the field of the original pronunciation of Elizabethan English-, a multidisciplinary singer who is really comfortable singing historical. Her voice oozes delicacy, finesse, her luminosity, it is pristine in the treble and sometimes almost ethereal in her speech, managing to have a great impact at an expressive level and in the beauty of her emission. “

“The Canadian soprano Elizabeth Hetherington, who lives in the Netherlands, made her first appearance in Spain at this concert. And after what we have heard, it can only be said that we hope that many more of hers will come after this one because her beautiful voice is accompanied by great sensitivity, a very solid technique and exquisite taste. A singer to follow.”

Als het na ’Proserpina’ op zang aankomt, geeft Elisabeth Hetherington een ronduit schitterende vertolking van ’Sweet Bird’ van G.F. Händel, waarin zij indrukwekkend de samenwerking aangaat met de prachtig solerende fluitiste uit het orkest. Met op de achtergrond weer een historisch doek, ditmaal een natuurtafereel.

Hetherington operates on three different levels: exclusively singing, exclusively dancing and in a combination of both, providing her sung musical phrases with a dance idiom. Her body coincides with her instrument, so that her choreography works more independently, unlike the instrumentalists: her dance part therefore appeals to the spectator differently than the cellists’ part.”

“She also plays the absolute leading role in this sequel and Idelenburg emphasizes that by giving her the most beautiful music. Canadian soprano Elisabeth Hetherington seizes the opportunities presented with both hands. Both acting and singing she manages to place herself in the center of the action for the majority of the performance, claiming all the attention for herself.”

Elisabeth effortlessly sings the runs and vibrato of Idelenburg on top of the literally dizzying, hoisted platform, which is reminiscent of a turntable for train cars.

Een waagstuk: het werk van Bach combineren met muziek uit het soefisme, de mystieke Islamitische stroming. Maar het werkt.